Guido & Jeroen van koudhe.nl (G&J): Hoe ben je als producer bij Verona, en later bij Die 2, terechtgekomen?
Pamela Nijman (PM): Ik ben begonnen bij Verona in het jaar 1986. De producer van het programma kende ik via een gemeenschappelijke vriendin, en de regie-assistente van het programma was ziek geworden. De producer belde mij op en vroeg of ik kon invallen. Dat heb ik toen gedaan. Een van de eerste dingen die ik moest doen was de auto die hoorde bij het item ‘De Klusjesman’ (een eend) naar lokatie te rijden. Dat was wel even wennen om in zo’n opvallende auto door Hilversum te rijden.
(G&J): Keek je voor die tijd wel eens naar de programma’s van Henk en Harry, en zo ja, wat vond je ervan?
(PM): De programma’s van Henk en Harry kende ik wel maar ik was geen fan. In die tijd werkte ik met name aan speelfilms en grote dramaproducties en vanuit die hoek werd er toch wel neer gekeken op dit soort programma’s. Later heb ik met veel plezier met Henk en Harry en de rest van het team gewerkt. Het was een klein hecht clubje mensen dat de programma’s maakte en ik leerde heel erg veel.
(G&J): Als producer van de programma’s, wat hielden je taken precies in?
(PM): Het was maar een klein clubje mensen dat de programma’s maakte. In eerste instantie werkte ik als regie-assistente en later als producer. Waar het op neer kwam is dat het hele productie-team, probeerde de vaak rare, gekke ideeen die Henk en Harry hadden, zo snel mogelijk voor zo min mogelijk geld te realiseren. De budgetten waren niet groot en we deden veel zelf. En als het budget verruimd werd, dan werden ook meteen de plannen aangepast. Inventief en creatief moesten we te werk gaan. Ik had in die tijd een agenda met adresjes voor de meest gekke dingen. En de kostuumafdeling van de NOB werd door mij veelvuldig bezocht. In mijn agenda had ik de maten van Henk en Harry staan, zodat ik kleding kon uitzoeken om typetjes te maken zonder dat ze hoefde te passen. Op draaidagen, stond ik naast de camera en hield ik de administratie bij zodat we later in de montage de juiste stukken achter elkaar konden plakken. Daarnaast verzorgden we de rekwisieten, zochten acteurs, lokaties, maakte special effects etc. Op zo’n draaidag had iedereen z’n eigen taak maar werd er veel samen gedaan. Het probleem was dat de scripts door Henk en Harry meestal een dag van tevoren bedacht werden…..
(G&J): Met hoeveel mensen (ongeveer), naast Henk en Harry, maakten jullie de programma’s (Verona, Die 2, Die 2 Nieuwe Koeien).
(PM): Je kan die in feite op de aftiteling zien. Uitvoerend producent (financieel verantwoordelijk), producer, productie-assistente op kantoor, productie-assistent op locatie, en op draaidagen: geluid, camera, bij de programma’s met de vele verkleedpartijen een visagiste en later ook nog een kleedster. Daarnaast werd er altijd met dezelfde editor gewerkt in de montage.
(G&J): Hoe verliep de samenwerking met Henk en Harry?
(PM): Zo’n seizoen was altijd heel intensief. Je werkte in 2 weken naar een uitzending toe en als de uitzending was geweest begon het hele circus weer van voren af aan. Ik werkte overdag tijdens het draaien en ‘s avonds bij het monteren. Of we zaten op kantoor. Er werd daarbij niet op de klok gekeken. Werkweken van meer dan 60 uur waren meer regel dan uitzondering. Er werd veel gelachen maar ik heb ook wel een traan gelaten, de stress was soms hoog en aan het einde van zo’n reeks dan was ik 10 kilo kwijt en een heel andere verschijning dan aan het begin van het programma. Toen we ‘Die 2: Nieuwe Koeien’ maakten werd dat gelukkig wel anders.
(G&J): In hoeverre hadden zij het laatste oordeel over wat er in het programma te zien was, en botste dit wel eens?
(PM): Henk en Harry hadden altijd het laatste woord. Zij monteerden zelf en bepaalde zo wat er in de utizending kwam. Daarbij is het wel voorgekomen dat we uitzending na het journaal hadden, en tijdens het journaal de laatste knipjes in het programma nog werden gemaakt. Mijn collega is toen met de uitzendband naar de uitzendstraat geraced en heeft het gelukkig op tijd geredt. Natuurlijk waren er wel eens meningsverschillen maar ieder had zijn eigen inbreng.
(G&J): Wat was de werkwijze achter de schermen, wie bedacht bijvoorbeeld de items, en in hoeverre had je daar zelf invloed op?
(PM): Henk en Harry verzonnen bijna alles. Geliefde bezigheid tijdens deze sessies was het darten van de heren.
(G&J): Was er enige controle/goedkeuring vanuit Veronica, of werd alles ongezien uitgezonden?
(PM): Volgens mij ging alles zo de buis op.
(G&J): Hoe kwamen jullie aan de acteurs/actrices voor de vaste onderwerpen in Verona ? (Zaaiksnor, Suki, Mevrouw Reep, etc.) Liep dit via een castingbureau of ging dit anders ?
(PM): We werkten wel met castingbureaus samen maar hoe dat zat weet ik niet helemaal meer. Zaaiksnor was Con Meyer, Suki was Heromi Tojo (later te zien als de japanner bij Wendy van Dijk’s ‘Ushi en van Dijk’), Pamela Teves speelde wel eens een rol en zo zijn er wel meer geweest.
(G&J): Waarom werd Mevrouw Reep direct na de eerste Bel TV vervangen door een andere actrice?
(PM): Ik zou het niet meer weten, waarschijnlijk vonden we haar niet goed genoeg maar het zou ook kunnen dat zij niet meer wilde. Ik heb geen idee.
(G&J): Aan welk onderdeel/item uit de programma’s heb je de leukste herinneringen, en waarom?
(PM): Mijn meest favoriete item blijft het telefoonspelletje ‘De Spooktelefoon’. Een wereldgrap. En we hebben ooit iets gedaan met een lijkauto die een lekke band had. Dat is iets wat ik trouwens zelf had ingebracht omdat ik dat ooit zelf had gezien en er direct een file was ontstaan. De Boerderie draaien had ook iets vertrouwds. Op een prachtige boerderij in s’Gravenland. Het was alleen altijd verschrikkelijk koud. Speciale herinneringen heb ik aan mijn productie collega’s met wie ik regelmatig in Muiden in het cafe te vinden was en ik was dol op onze vaste cameraman. Helaas is hij veel te jong overleden.
(G&J): Aan welk onderdeel/item uit de programma’s heb je de minst leukste herinneringen, en waarom?
(PM): De kou is wel het eerste dat in mij opkomt. Speciale handschoentjes, van die warmte dingen die vissers in hun zak hebben, thermo ondergoed, we kochten ongeveer alles om maar warm te kunnen blijven.
(G&J): Wie bedacht/schreef de liedjes, wat was je mening over de liedjes?
(PM): De liedjes werden door Henk en Harry samen met Henk Temming of Paul Post geschreven. Ik vond ze meestal leuk en kan vele nog zo zingen. TIjdens de opnamen werd zo’n lied 40 keer ingezet, en daarna tijdens het monteren hoorde ik het nogmaals 50 keer voorbij komen. Ik heb thuis een cd-tje met veel liedjes er op.
(G&J): Tijdens Verona zaten er twee weken tussen elk programma. was dit genoeg, of was het wel eens haasten?
(PM): Niks, tijd genoeg. Het was een intensieve manier van televisie maken.
(G&J): In hoeverre was je betrokken bij Die 2 Speciaal, en ben je zelf ook op reis geweest?
(PM): Nee, ik heb het laaste seizoen Verona helemaal gedaan, en toen die reeks ‘Die 2’ vanuit die brandweer kazerne. Na die twee seizoenen was het welletjes. Ik ben toen een speelfilm (oh Boy) en de serie ‘Medisch Centrum West’ gaan doen. Bij Nieuwe Koeien vroegen de heren mij terug en die serie heb ik op de laatste zes na, allemaal gedaan. Ook heb ik gewerkt aan 2 seizoenen voetvolley in Juan les Pins.
(G&J): Tijdens Nieuwe Koeien zat er een week tussen elk programma. Was dit genoeg, of was het wel eens haasten?
(PM): Goed plannen was het devies. Wedstrijdschema’s bekijken en efficient opnemen, Gelukkig hadden we vaste rubrieken die naar gelieve konden komen en gaan. Persoonlijk heb ik niets met voetbal, maar bijvoorbeeld ‘De fax van Max’ was erg leuk om te doen.
(G&J): Bij Nieuwe Koeien ging Harry veelal op pad voor interviews en items. Wat waren Henk’s taken voornamelijk, of ging hij mee op pad maar bleef buiten beeld?
(PM): Henk ging niet mee op reis maar monteerde dan veel. Daarbij waren die reizen veelal in het weekend.
(G&J): Tijdens de gehele periode, had je enig zicht op de reacties van de kijkers (in de vorm van telefoontjes of brieven), en zo ja hoe was deze?
(PM): Aha, De fax van Max was een succes. De faxrollen moesten bijna dagelijks vervangen worden, meters en meters papier ging er door heen en we lazen bijna alles. De basisset van het programma, was tevens het kantoor van Henk en Harry. Ik heb daarvoor toen allerlei koeiendingen geregeld en gemaakt. Ik viel van mijn kruk van het aantal telefoontjes dat ik kreeg met de vraag waar dat leuke koeienkoffiezetapparaat vandaan kwam. Met een rol wit en zwart plakplastic was ik in de weer geweest.
(G&J): Wat vond je ervan dat het programma stopte, en wat ben je toen gaan doen?
(PM): Ik ben toen andere programma’s binnen Veronica gaan doen.
(G&J): Hoe kijk je in het algemeen terug op de gehele periode?
(PM): Het was een intensieve periode waarin ik veel leerde. De warmte van de vriendschappen met mijn collega’s was groot. Het is jammer dat dat team zo uit elkaar is gevallen. En ik denk nog wel eens terug aan Roel…
(G&J): Wat doe je tegenwoordig?
(PM): Ik ben helemaal gestopt met het maken van televisie en films. Het is na ruim 15 jaar een afgesloten periode. Tegenwoordig heb ik een eigen bedrijf, produceer ik kleding voor borstvoedende moeders en zit ik helemaal in de handel. Daarbij heb ik 2 kinderen. Mensen uit mijn tv/filmverleden zullen mij wel niet meer herkennen.
(G&J): Tot slot, wat wil je nog kwijt of toevoegen aan dit interview?
(PM): Ik vind het leuk dat deze site er is. Het heeft voor mij een hoge nostalgische waarde. Ik denk dat Henk en Harry hun tijd best vooruit waren. Voor ‘Die 2: Nieuwe Koeien’ zagen programma’s over voetbal er toch heel anders uit dan tegenwoordig.
Klik op de link om naar Pamela’s online Prettymum Borstvoedingswinkel te gaan.
